అక్కా! నేనో కలగన్నాను!

మల్లికార్జున్ మాన్సుర్ సంగీతం నాకు చాలాకాలంగా ప్రీతిపాత్రమైందే. ఆయన భీం పలాస్ రాగాన్ని ఎన్నో అపరాహ్ణవేళల్లో విన్న జ్ఞాపకాలు కూడా ఉన్నాయి. కాని, ఇదుగో, అక్కమహాదేవి రాసిన ఈ వచనాన్ని ఆయన ఆలపించిన తీరు ఉందే అది విన్నప్పణ్ణుంచీ నా హృదయంలో, పక్కన, నా వెనకన, నా మెలకువలో, నిద్రలో కూడా వినబడుతూనే ఉంది.

ఆ మహత్యం ఎవరిది? మహనీయురాలైన ఆ కవయిత్రి కన్నకలలో ఉందా? లేక ఆ కలని ఆమె పంచుకున్న పారవశ్యంలో ఉందా? లేక గాయకుడు ఆ వచనానికి తన ప్రాణాన్నిచ్చి ఊదిన ఊపిరిలో ఉందా?

వినండి. ఆ వచనాన్ని ఆలపిస్తున్నంతసేపూ ఆ గాయకుడి ముఖంలో కనిపిస్తున్న ఆ jubilation, ఆ celebration – అసలు ఆ పాట మొత్తం ఒక పెళ్ళి ఊరేగింపులాగా ఉంది. మనం ఆ కవి వెంట, ఆ గాయకుడి వెంట వెర్రిగా పడిపోకుండా ఉండలేమని అర్థమవుతుంది.

ఈ పాట ఒక కలగురించిన పాట. ఇలాంటి కలనే ఆండాళ్ కూడా పాటగా పాడుకుంది. వారణమాయురం అని పేరు ఆ గీతానికి. పెళ్ళికి సంబధించిన ఇటువంటి మంగళప్రదగీతాల్ని epithalamium అంటారు. అటువంటి గీతాలు ప్రాచీన గ్రీకు కవయిత్రి శాఫో రాసింది. పాతనిబంధనలో సొలోమోన్ రాసినట్టు చెప్పే పరమోన్నత గీతం కూడా ఒకరకంగా అటువంటి వివాహగీతమే.

కాని ఈ గీతం, ఆండాళ్ రాసుకున్న స్వప్నగీతంలాగా మనిషికీ, దేవుడికీ మధ్య వివాహగీతం. భూమ్యాకాశాలు కలుసుకున్న ప్రకాశం, సంతోషం ఈ గీతంలో కనిపిస్తుందంటే ఆశ్చర్యంలేదు. గొప్ప వాన కురిసినప్పటిలా ద్యావాపృథ్వులు ఏకమయ్యే ఆ గొప్ప వెలుగు ఈ గీతం పాడుతున్నంతసేపూ గాయకుడి స్వరంలోనూ, వదనంలోనూ కూడా వెల్లివిరుస్తూనే ఉంది.

అక్కా, వినవే నేనో కలగన్నాను
పోకలు, బియ్యం, పత్రం,కొబ్బరికాయలు
కలగన్నాను
చిన్న చిన్న జడలతో, చక్కని పలువరసతో
ఒక గొరవడు ఇంటికి భిక్షకు రావడం చూసాను.
మితిమీరిన మోహంతో అతడి వెంటబడి
చేయందుకున్నాను
చెన్నమల్లికార్జునుని చూసి కళ్ళు తెరిచాను.

ఇదే అర్థంతో మరో గీతం కూడా ఉంది.

అక్కా, వినవే నేనో కలగన్నాను
కొండమీద ఒక జోగిని చూసాను.
చిన్నచిన్న జడలతో మెరిసే పలువరసతో
ఒక గొరవడు నన్ను కూడటం కలగన్నాను
అతణ్ణి హత్తుకుని తల్లకిందులయ్యాను.
చెన్నమల్లికార్జునున్ని చూసి
ఆశ్చర్యం కళ్ళు తెరిచి మూసుకున్నాను.

చాలా పేలవమైన అనువాదాలు. కాని మన్నించండి. ఆ గీతాన్ని వింటూంటేనే అనువాదంతో పనిలేకుండా ఆ సంతోషం మన హృదయంలోకి సరసర ప్రసరిస్తుంది. ఇదిగో, వినండి:

1-1-2024