నా కూతురుకి ఇళ్ళూ, పొలాలూ, తోటలూ, బంగారమూ ఎలానూ ఇవ్వలేను, కనీసం ఈ చిత్రకళాభాండారమన్నా ఇవ్వలేకపోతే ఎలా?
పల్లెటూరి కవిగాయకుడు
నా పసితనాన, ఆ నవల చదివినప్పుడు బహుశా నేను ఆ మాటల్నీ, ఆ పాటల్నీ దాటిన మహనీయ మనోజ్ఞలోకాన్నొకదాన్ని నాకై నేను నిర్మించుకున్నట్టున్నాను. అది అనువాదాలకు అతీతమైన ప్రపంచం.
ఒక అతిథి కథ కాదు
ఇక తన సమాజాన్నీ, సంస్కృతినీ బతికించగల శక్తిగా రే భావించిన రెండవ స్ఫూర్తి బెంగాలీ గృహిణి. మనిషిని మనిషిగా దగ్గరకు తీసుకోగల నిష్కపటమైన ఆమె ఆదరణ. ఆతిథ్యం. ఒక మనిషి నీ అతిథిగా, ఆగంతుకుడిగా నీ ఇంటి తలుపు తట్టినప్పుడు అతడెవరు అని అనుమానించని విశాల హృదయం.