chinaveerabhadrudu.in
కాని ప్రాచీన ప్రాకృత కవిత్వం చేతుల్లోకి రాగానే ఆ వానాకాలపు నేరేడు చెట్ల అడివి నా కిటికీ దగ్గరకు వచ్చినట్టనిపించింది. అంతదాకా నా జీవితంలో చదువుకుంటూ వచ్చిన ఆధునిక విమర్శ ఆ రసరమ్య ప్రాచీన ప్రపంచాన్ని నాకు తెలియకుండా దాచి ఉంచిందనీ, అప్పటికే నేనెంతో పోగొట్టుకున్నాననీ అనిపించింది.
ముల్లైప్పాట్టు ఒక సాధారణ ప్రణయ కవిత స్థాయి నుంచి ఒక శుభాకాంక్షగా మన కళ్ళముందు ఎదిగిపోతుంది. మేఘసందేశంలో కాళిదాసు ప్రణయవార్తకీ, శుభాకాంక్షకీ మధ్య సరిహద్దుని చెరిపేసాడని టాగోర్ అంటున్నప్పుడు, కాళిదాసుకన్నా ఎంతో కాలానికి పూర్వమే ఒక ప్రాచీన తమిళ కవి ఆ పని చేసాడని ఆయనకు తెలీదు!
తమిళదేశాన్ని సాంస్కృతికంగా ఏకం చెయ్యడంలో సంగం కవులు, భావుకులు చూపించిన ఈ వివేకం, ఈ ప్రజ్ఞ ఎంత బలమైనవంటే, తర్వాత రోజుల్లో నాయనార్లకీ, ఆళ్వార్లకీ ఈ రసజ్ఞతనే పాదుగా నిలబడింది. ఇన్ని శతాబ్దాల తరువాత కూడా తమిళుల్ని ప్రాంతీయ భేదాలకు అతీతంగా దగ్గరగా నిలబెడుతున్న జీవజలాలు సంగం సాహిత్యం నుండి ఊటలూరినవే.
