ఎందుకంటే ఏనీడ్ లో కథానాయకుడు తన ప్రయాణంలో భాగంగా నరకలోకానికి కూడా వెళ్తాడు. నరకం ఎలా ఉంటుందో వర్జిల్ కి తెలుసు. నరకం గురించి హోమర్ కి కూడా తెలుసు. ఓడెస్సీలో ఒడెస్యూస్ కూడా నరకంలో అడుగుపెడతాడు. కాని హోమర్ చూసిన నరకం వేరు. వర్జిల్ చూసిన నరకం వేరు.
ఎనీడ్ -1
అతి బలహీనమైన అనువాదంలో చదివినా కూడా కవిగా వాల్మీకి ప్రతిభని మనం పట్టుకోగలిగినట్టే, ఇంగ్లీషు అనువాదం చదివి కూడా మనం వర్జిల్ ని మహాకవి అని అంగీకరించగలం. అన్నిటికన్నా ముఖ్యంగా ఆయన ప్రయోగించే ఆ ఉపమానాలు. నిన్ను నిలవనియ్యని ఆ కథాకథన చాతురి. నిన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరిచేసే ఆ సంఘటనా క్రమం. అన్నిటికన్నా ముఖ్యంగా అల్పవివరాల్ని కూడా తన దృష్టిపథం నుంచి పక్కకు పోనివ్వని ఆ లోకజ్ఞత, ఆ సూక్ష్మపరిశీలనా శక్తి
పాడిపంటలు పొంగిపొర్లే దారిలో
తమంతతామే పండే పొలాలూ, పాలు పొంగిపొర్లే పొదుగులూ, తేనెవాకలూ ఉండే ఒక స్వర్గం ఈ భూమ్మీద సాధ్యమనే అజ్టెక్కులు, సెల్టిక్కులు, ప్రాచీన గ్రీకులు, రోమన్లూ, ఎట్రుస్కన్లూ, వైదికఋషులూ మరెందరో కవిత్వాలు చెప్తూనే ఉన్నారు. ప్రాచీన చీనా కవి శ్రేష్టుడు తావోచిన్ తన peach blossom spring లో చిత్రించింది కూడా అటువంటి భూలోక స్వర్గాన్నే.