పుస్తక పరిచయం ప్రసంగ పరంపరలో ఇది 40 వ ప్రసంగం. ఈ ప్రసంగాల్ని ఆదరిస్తున్న మీకు హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు. ఆ వరసలో వాల్ట్ విట్మన్ ఆత్మోత్సవ గీతం పైన చేస్తున్న ప్రసంగాల్లో ఈ రోజు మూడవది. ఈరోజు ఆరవసర్గనుంచి పదమూడవ సర్గదాకా చదివి నా అనుభూతిని సవివరంగా పంచుకున్నాను. ఆ ప్రసంగం విక్కడ వినొచ్చు.
14-11-2025
Sir,
Your talk today flowed so beautifully through so many topics : literature, philosophy, history, poetry, culture and it was very inspiring and engaging.
ఈశావాశ్యమిదం సర్వం“ అని మన రుషులు ఇదు వేల యేండ్లకు పూర్వమే చెప్పినా , ఈ సత్యం, ఈ దర్శనం మనకి పరిచితమయినా మనం దీనిని higher plane ki, intellectual and spiritual plane కి పరిమితం చేసి, మన దైనందిన జీవితంలో realize చేసుకోలేక పోవడం ఎంత దురదృష్టం!!
అదే Emerson, Whitman వంటి మహా కవులు మహాత్ములు వారి జీవితాల్లో ఈ సత్యాన్ని స్వానుభవంతో, సహానుభవంతో experience చెయ్యడమే కాకుండా వారి దర్శనాన్ని ఇటువంటి కావ్యరూపంలో మనకి పంచారు.
I appreciated the examples you gave from our own culture: Prahladudu, Basaveswarudu, the Upanishads, and even modern poets like Sri Sri and Bairagi showing how this truth influenced their lives.
Your description of the then America Whitman lived in:
Red America (Native Americans),
White America (European settlers),
Black America (enslaved people)
made me understand how divided and violent society was. Men literally hunted men. In such a fragmented world, Whitman conceiving the idea of oneness itself feels unimaginable. Only a mahatma could think like that.
The way you explained each sarga in the song of myself, Whitman’s perceptions of death and birth, the urban and rural scenes, and how he invites the reader into his celebration gave so much clarity to be able to appreciate this poem, sir.
Through స్వానుభవం and సహానుభవం, he makes us experience what he experiences.
Your point that “కవిత్వానికి multiplying quality వుంటుంది” was so fascinating. You gave examples to appreciate this point like:
The Upanishadic word “amrutasya putra” living on through centuries and swami Vivekananda btinging it to America
Kalidasu creating an entire Kumara Sambhavam kavyam from one word in Valmiki’s Sundarakanda
Maya Angelou’s I Know Why the Caged Bird Sings coming from an 1800s Black poet’s caged bird reference.
Ginsberg’s Howl influenced from Whitman.
How beautifully great poets inspire poets even centuries later, sir!
Bringing light to the way Whitman used cataloguing or listing of events to convey the message and giving us the knowledge of this poetic technique where “medium is the message” was enlightening, with examples from the Bible listing the ancestral lineage, Homer catalogue of ships , Roman poet Virgil listing trees in his work, Sugreeva listing kondala venaka kondalu in Ramayanam. I really appreciate this insight, sir.
The rural sarga you described felt like a painting: “నా జుట్టంతా చిక్కుకున్న గడ్డి తునకలు”,
a field of golden harvest, and the poet celebrating it like pure joy.
Your line “స్వానుభవం can never become ultimate poetry” was very profound.
Whitman steps into సహానుభవం when he writes of caring for a slave and seating him beside him.
And then the next, higher step:
not just sharing another’s experience,
but entering the inner world of another being. Whitman embracing the girl’s imagination and becoming one with it, as you said, is the ultimate embrace of సహానుభవం.
The theories behind why he used the number 28 were so interesting too.
And your final insight that reading such mahakavulu gives us a sublimation, a certain shakti and that felt completely true as we all felt that happiness and energy from listening and understanding the poets vision.
Amazing talk, sir.
Every session feels like an opening of doors into a higher plane. 🙏🏽
హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు. ఒక పిల్లవాడు తల్లి కోసం ఎదురుచూసినట్టు నేను ఈ స్పందన కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉన్నాను.