అయితే ఈ కథనీ, కథలో చర్చించిన చిత్రించిన వెలుగునీడల్నీ పక్కనబెడితే ఈ నవల చదువుతున్నంత సేపూ నాకు మన ప్రాంతాల్లో, మన పల్లెటూళ్ళలో, జిల్లా పరిషత్ ఉన్నత పాఠశాలలూ, ఆ ఉపాధ్యాయులూ, అక్కడ చదువుకున్న పిల్లలూ గుర్తొస్తున్నారు.
మార్దవ సంవేదన
ఆ పుస్తకం మొత్తం చదివేటప్పటికి, హైని నిజంగా ప్రేమించింది ఒకే ఒక్కరిని, అది జర్మన్ భాషని మాత్రమేనని అర్థమయింది. ఇక జడ్జిగారు నన్ను లోపలకి పిలిచేటప్పటికి నేను కూడా తెలుగు భాషని ప్రేమించడమెట్లా అన్న ఊహల్లో తేలిపోతూ ఉన్నాను.
ప్రియసన్నిధి
ఆధునిక మానవుడు స్వభావరీత్యా Faustian. కానీ, ఆ సంక్షుభిత, సందిగ్ధ మానవుడి అంతరంగంలో ఒక lyrical మానవుడున్నాడని గొథేని చదివితేనే అర్థమవుతుంది. అందుకనే గొథే రచనలన్నీ అదృశ్యమయినా కూడా ఆయన గీతాలొక్కటీ చాలు, ఆయన్ని మహాకవిగా గుర్తించడానికి అన్నారు విమర్శకులు.