నువ్వట్లా ఆ సముద్రం ఎదట నిలబడ్డప్పుడు, ఆ కెరటాలు సుదూరనీలం నుంచీ నీ దాకా ప్రవహించి నీ ఎదటనే ఎగిసిపడుతున్నప్పుడు, తక్కినవన్నీ మరిచి నువ్వా అఖండ నీలిమనే ఎట్లా సందర్శిస్తూ ఉంటావో, ఎట్లా సంభావిస్తో ఉంటావో, అట్లా నీ జీవితాన్ని పక్కన పెట్టి, నువ్వు విలువైనవీ, ముఖ్యమైనవీ అనుకుంటున్నవన్నీ పక్కన పెట్టి ఆ సముద్రానికి నిన్ను నువ్వు పూర్తిగా ఇచ్చేసుకోవాలి.
కరదీపిక
రామాయణం నుంచి ఎంపిక చేసిన ఖండికల్లో నన్ను ఆశ్చర్యపరిచింది అయోధ్యావర్ణన. రాముణ్ణి అడవిలో కలిసి వచ్చిన తర్వాత, అయోధ్యలో అడుగుపెట్టబోతున్న భరతుడికి అయోధ్య కనిపించిన దృశ్యం తాలూకు వర్ణన అది. బహుశా దాన్ని చదివినప్పుడు పాశ్చాత్య పాఠకులకి విధ్వస్త ట్రాయి నగరం గుర్తురావడంలో ఆశ్చర్యం లేదు.
వినయపత్రిక
వినయపత్రికలో ఏ కీర్తన తెరిచినా ఇలా గంగ మన బల్లమీద ప్రవహిస్తున్నట్టే ఉంటుంది. పుస్తకం పుటల్లోంచి సూర్యోదయం సంభవిస్తున్నట్టే ఉంటుంది. నీ రెండు భుజాల మీదా రెండుకోకిలలు, ఒకటి వాల్మీకి కోకిల, మరొకటి తులసీ కోకిల గొంతెత్తి కూస్తూనే ఉన్నట్టుంటుంది.