పరమయోగి

కాని ఒక యోగికి మరణం ఉండదు కాబట్టి, అది శోకించవలసిన సందర్భంకాదనే ఎరుక నాలో ఎక్కడో ఉంది. మనుషులంతా, చరాచరాలతో కలిపి, అంతర్గతంగా ఒకే అస్తిత్వంతో అనుధానమై ఉంటారు కాబట్టి, ఇప్పుడు ఆయన ఎక్కడికీ వెళ్ళలేదనీ, ఇంకా మరింత దగ్గరగా వచ్చారనీ విజ్జి చెప్తున్న మాటలు నమ్మదగ్గట్టుగానే ఉన్నాయి.

ఒక సాధన కథ

ఆయన్ని కలిసి మాట్లాడుతున్నప్పుడూ, ఆ పుస్తకం చదువుతున్నప్పుడూ కూడా నా మనసులో వియత్నమీస్ బౌద్ధ సాధువు థిచ్ నాట్ హన్ నే మెదులుతూ ఉన్నాడు. మోక్షానంద కూడా థిచ్ నాట్ హన్ లానే కవి. ఆయన ప్రయాణం కూడా భావకవిత్వం నుంచి బౌద్ధ కవిత్వం దాకా నడిచిన అన్వేషణ. ఆయన భావుకత్వం తామరపూలు పూసిన కొలనులాంటిది. ఆ వాక్కు శుభ్రవాక్కు. అందులో శుభ్రత, స్వచ్ఛతలతో పాటు, ఒక సౌందర్యపు మిలమిల కూడా ఉంది.

యాభై ఏళ్ళ ప్రయాణం

గాంధీజీ జీవిత విశేషాలను చూపించే ఒక చిత్రపట ప్రదర్శనని తానే స్వయంగా రూపొందించుకున్నాడు. గాంధీజీ వంశ వృక్షం నుంచి ఆయన అంతిమయాత్రదాకా, ఎన్నో అరుదైన ఫొటోలూ, వార్తాపత్రికలూ, స్టాంపులూ, చారిత్రిక పత్రాలూ సేకరించి గాంధీ జీవితాన్ని కళ్ళకు కట్టినట్టు వర్ణించే ఒక ఫొటో ఎగ్జిబిషన్ నీ, అది చూపిస్తూ శ్రోతల్ని మంత్రముగ్ధుల్ని చేసే ఒక కథనాన్నీ తయారు చేసుకున్నాడు.

Exit mobile version
%%footer%%